jangan risau, aku da lalui jugak pengalaman tu.. :)

okay, tadi,

aku keje. sepatutnye kontrak aku abis emalam. tapi entah kenape, dorang sambung lagi kontrak lagi sampai 26Ogos.*aku kan rajin bekerja sebab tu dorang susah nk lepaskan aku*muntah hijau peliss*


okay, semalam, aku jage kaunter. biaselah orang PR kene jadi receptionist!hee. pastu ade sorang student. perempuan. termengahmengah die datang. nak print transkrip katenye.

nak dijadikan cerite, pegawai yang boleh print transkrip tu meeting. so, dengan rasa serba salah apu pun minta die datang tengahari nanti, sebab by tengahari mybe la meeting tu abis kan?


pastu tibe2 die cakap 'saya ni naik public transport datang sini kak, lagipun umah saya bukan area area sini, lagipun hari ni sy terpaksa amik cuti semata-mata nak uruskan hal ni, sy nak apply biasisiwa'. dengan muke penat lelahnye die explain.

aku pun jawap, 'okay, camni, sy bagi no fon ni, japg awak kol sini eh, bole la tnye tnye dulu kalo transkrip awak da siap'

muka die hampa, tapi dalam masa yang sama die keluarkan henfon dia untuk amik no fon tu.

lepas dia pegi tu, aku tak sure die pegi mane. aku rase sedih sangat, sebab pengalaman tu aku n kawan kawan dah lalui. bila ada urusan je, urusan kami macam susah sangat nak selesai. banyak betul cobaan dan liku liku yang kene tempuh. urusan masuk UiTM ni pun bukan senang, bagi sesapa yang tak mengerti, memang dorang takkan faham macam mane susah nye kami. *eh, tetibe nak emo kan*

tengahari tu, telefon kt kaunter berdering-dering. aku pulak banyak keje time tu. lepas 3-4 kali berdering tu, terus aku berlari lari angkat fon tu. memang si budak tadi kol. transkrip die pun da siap. lepas 3-4 minit tu, die sampai, lepas tu, muke die legaa giler dan cie ucap terima kasih kt aku sangat-sangat. lepas tu aku terharu giler sebab dapat tolong die.

kenape ayat aku tunggang langgang ni? lantak la.. :)